Ի՞նչ տարբերություն «Ղարաբաղը տանք` հանգիստ ապրենք» և «Ինձ համար Հայաստանի Հանրապետության պետականությունը ավելի թանկ է, քան Արցախի Հանրապետությունը» բառակույտերի մեջ։
Բա որ ամեն մի չկայացած չնթռ, որոնք Հայաստանի համար մի չոփ բան չեն արել, մի փուշ մատից չեն հանել... սկսում են հայ ազգի մասին իրենց փնթի բերանները բացել ու արդարացնում են դա, իբր Նժդեհը, Թումանյանը կամ Րաֆֆին ժամանակին էսպես կամ էնպես են ասել։
Երբ մանր շուստրիությամբ փորձում ես «մեծ տղերքի» մեջ «պոլիծիկա» խաղալ, լավագույն դեպքում մնում ես առանց երկիր։
Էսօրվա (նաև երեկվա) մեր երկրի գլխին նստած մարդիկ մանր ժուլիկությամբ ուղղակի քայքայեցին երկրի ու ժողովրդի դիմադրության ուժը...
Ախր էդ ինչի՞ մասին եք խոսում։ Ասենք, թե ծնունդ է եղել ու մի տորթ են թխել, հարևաններով ու բարեկամներով մեկը ալյուր, մեկը ձու, մյուսը շաքարավազ է բերել, թխել են։
Լավ են արել, ճիշտ են արել, էլի պետք է անեն ու ազերու աչքը հանեն։
Մենք, շատ թե քիչ տանելի ապագա ունենալու համար, պետք է աշխատենք բազմակողմանիորեն հասկանալ հզորների ու թույլերի հարաբերությունների անատոմիան։
Բնականաբար, եթե ուժեղների ու թույլերի հարաբերությունների հետ առնչված երկրորդական հանգամանքները դնենք մի կողմ, ապա այդ հարաբերությունների կայուն ու երկուստեք իմաստալից լինելու համար, ընդհանուր առմամբ, պետք է հավասարակշռություն լինի, մի կողմից, ուժեղի համար թույլի օգտակարության և, մյուս կողմից էլ, թույլի համար ուժեղի կողմից պաշտպանվածության միջև...